تأثیر دستور العمل های کانون توجه درونی و بیرونی بر یادگیری حفظ تعادل پویا در کودکان کم توان ذهنی

هدفازپژوهشحاضر، بررسیتأثیر دستور­العمل­های کانون توجه درونی و بیرونی (دور و نزدیک) بر یادگیری حفظ تعادل پویا در کودکان کم­توان ذهنی آموزش­پذیرمی­باشد. روش این پژوهش، نیمه­تجربی بوده و جامعۀ آماری آن را ­تمامی دانش­آموزان پسر کم­توان ذهنیمدارس استثنائی ناحیۀ دو شهر اهواز که در سال (­94-1393­) مشغول تحصیل بودند به تعداد 169 نفر تشکیل­ دادند که از میان آن­ها، 40 ­دانش­آموز هشت تا 12 سال به روش در­دسترس و هدفمندبه­عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و به­صورت تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند (توجه درونی، توجه بیرونیدور، توجه بیرونی نزدیک و کنترل). در پژوهش حاضر، تکلیف شامل: ایستادن آزمودنی­ها بر رویصفحۀ نیرو در سه شرایط کنترل، توجه بیرونی نزدیک و توجه بیرونی دور بود.آزمودنی­ها پس از شرکت در پیش­آزمون، به­مدت سه جلسه و در هر جلسه 15 کوشش را برای حفظ تعادل روی دستگاه تعادل­سنج تمرین نمودند و پس از 48 ساعت در آزمون یادداری شرکت کردند. ­براساس نتابج آزمون تحلیلواریانسیک­راههمشخص می­شودکهدرآزمون تعادل، تفاوتمعناداریبینگروه­هاوجود دارد. همچنین، دریافت می­شود که ­آزمودنی­ها در حالت توجه بیرونی دور عملکرد بهتری داشته­اند و نیز این­که بیماران در شرایط توجه بیرونی دور نسبت به توجه بیرونی نزدیکو توجه درونی، تعادل پویای بهتری دارند ((p<0.05.باتوجهبهنتایج­­پیشنهادمی­شود جهتبهبودمهارت­هایتعادلیدرکودکان کم­توان ذهنی،از دستورالعمل­هایکانونتوجهبیرونیدوراستفادهشود.